Âhiret hayatı, ölümden sonra başlayan ve mahşerdeki dirilişten sonra ebediyen devam edecek olan bir hayattır. Âhiret Gününe (Kıyâmet Gününe) îmân etmek farzdır. Âhiret hayatı, insanların kabirlerinden çıkmasıyla başlar. Daha sonra Cennet ehli Cennet’e, Cehennem ehli de Cehennem’e girip orada ebediyen kalırlar. Kıyâmet Gününün süresi, bizim dünyada saydığımız yıllarla elli bin yıl kadardır (ancak sâlih Müslümanlar için bu süre iki namaz vakti arası kadardır). Allâh’u Teâlâ Kur’ân-ı Kerîm’de “El Me`âric” Sûresi’nin 4. Âyet-i Kerîmesi’nde şöyle buyuruyor:
 
Anlamı: “O gün (Âhiret Günü) öyle bir gündür ki vakti (süresi) 50 bin yıldır. “
Allâh Celle Celâluhû “El Hacc” Sûresi’nin 7. Âyet-i Kerîmesi’nde şöyle buyuruyor:
 

Anlamı: “Ve muhakkak ki Kıyâmet gelecektir, bunda hiç şüphe yoktur ve Allâh bütün ölüleri diriltecektir”.
Kabirde meleklerin ölüye soru sorması ve ona kabir nimetlerini veya kabir azâbını tattırmaları haktır.
Bu Meleklerin görünüşleri çok korkutucudur, ancak kâmil Mü’min onları görünce kesinlikle korkmayacak ve çekinmeyecektir. Çünkü Allâh’u Teâlâ kâmil Mü’minlerin kalplerini güçlendirecektir.
Bu mevzu hakkında Rasûl-ü Ekrem sallallâhu aleyhi vesellem meâlen şöyle buyurmuştur:
“Muhakkak ki ölü, kabrine konulduğu zaman rûhu cesedine döner. Sonra kendisine, renkleri koyu lacivert şeklinde olan iki melek (Münker ve Nekîr) gelir. O Mü’mini kabrinde oturturlar ve ona şöyle sorarlar: ‘Rabb’in kim? Muhammed (sallallâhu aleyhi vesellem) hakkında ne diyordun?’ Mü’min, meleklerin sorusuna şu cevabı verir: ‘Allâh’tan başka ilâh yoktur ve Muhammed onun kulu ve Rasûlüdür.’ Tabi ki onun bu sözleri, dünyada edinmiş olduğu inancın bereketi ve Allâh’ın verdiği ikram ile olacaktır. Melekler de ona: ‘Senin bu cevabını vereceğini biliyorduk’ derler. Sonra kendisi için kabir yetmişe yetmiş arşın genişletilir, nûrlandırılır ve güzel kokularla doldurulur. Cennet’in kokusunu alır, kabri Cennet bahçelerinden bir bahçeye dönüştürülür. Cennet’teki yeri kendisine günde iki defa gösterilir. Melekler kendisine: ‘Bu senin dünyada yapmış olduğun iyiliğin ve doğruluğun mükâfatıdır’ diye hitap ederler.
Bunlardan sonra melekler ona dirilişe kadar huzur ve rahatlık içinde uyumasını söylerler.
Kâfir olan kişiye de aynı soruyu sorar ve derler ki: ‘Rabb’in kim ve Muhammed (sallallâhu aleyhi vesellem) hakkında ne diyordun?’ Kâfir ise, ‘Bilmiyorum’ der. Melekler de: ‘Bunu söyleyeceğini biliyorduk’ derler ve yere, kaburgaları birbirine geçinceye kadar o kâfiri sıkmasını emrederler. Sonra ensesine demirden bir balyozla vurulur. O kişi, öyle bir çığlık atar ki, onun feryâdını insanlar ve cinler hariç, diğer varlıklar (melekler, hayvanlar) işitir.
Eğer o kişinin feryâdını kâfirler işitmiş olsaydı, Allâh korkusundan İslâm’a girerlerdi; günahkâr olan Müslümanlar işitmiş olsaydı, onlar da günahlarından tövbe ederlerdi.
Kâfir kişinin kabrinden Cehennem’e bir pencere açılır. Günün başında ve sonunda olmak üzere, günde iki defa Cehennem’deki yeri ona gösterilir. Kabri Cehennem çukurlarından bir çukur olur. Hak etmiş olduğu azapları (yılan, akrep, kurt ve kabrin karanlığı gibi) orada çekmeye başlar. Sonra ona ‘Kâfirin cezası budur’ diye seslenilir.” 
(İbn-i Hibbân)
Kabirde Sual Sorulmayacak Olanlanlar:
Peygamberler.
Savaş şehitleri.
Buluğa (ergenlik) çağına varmadan ölen çocuklar.
Mü’minlerden bazılarının cesedi çürüdükten sonra rûhları Cennet’te kuş şekline girecek, orada nimetlenecek ve tekrar dirildiklerinde rûhları bedenlerine dönecek, sonra da Cennet’e gireceklerdir. Bunlar bazı evliyâ kullardır. 
Büyük günâh işleyen ve tövbe etmeden vefat eden Müslümanlar’dan bazılarının cesedi ise çürüyüp yok olduktan sonra rûhları birinci gök ile yer arasında olacaktır.
Peygamberlerin, Savaş şehitlerinin ve ilmiyle amel eden bazı evliyâların cesetleri çürümez.
Kâfirlerin rûhları ise, cesetleri çürüdükten sonra yerin yedi kat altında “Siccîn” denilen yere iner ve orada azap içerisinde kalırlar.
Allâh Teâlâ bizleri kabir azabından muhafaza eylesin. Müslüman olarak yaşamayı ve günâhlardan tövbe edip sâlih bir Müslüman olarak vefât etmeyi nasip eylesin. Âmîn...